Life seen from a Boda

Eén van mijn meest favoriete momenten hier in Kampala is wanneer ik op een boda zit. Het is de leukste, snelste en meest entertaining manier van reizen.

Het hele concept van een boda (motortaxi) is al geniaal. Het werkt zoals Uber werkt, via de app geef je aan waar je opgepikt moet worden en waar je naartoe gaat. Vervolgens kan een boda in de buurt je aanvraag accepteren. Als je beet hebt, kun je via de app je boda volgen. Je krijgt een belletje ter bevestiging en dat is altijd een dingetje - het komt erop neer dat je drie keer hetzelfde zegt waarop er dan heel chill wordt gezegd, oh yes I know that place. Andere keren blijft de man (schijnbaar is de boda-business een mannen business, nog geen enkele vrouw gezien) lekker Luganda tegen je kletsen. Ja, probeer het dan maar eens te volgen. Als dan alles goed verloopt staat de beste man voor je neus en hop je op de boda. 

Op naar het zwembad, de winkel, Café Java’s...oortjes in, zonnebril op en muziek aan! De wind speelt met je haren, de zon brandt op je huid en de wereld raast langs je heen. Dit zijn een aantal dingen je hier tegenkomt.

Een boda met de volgende passagiers&objecten:

- 1 tot 3 personen plus de driver zelf (lekker knus!!) Laatst zag ik een rijtje bewakers (3) op een boda, allemaal met hun mega gun omhoog gericht. 

- dieren: een stel kippen, een kalkoen, geit of koe! Hier in Kampala is niets te groot, te zwaar of te ‘levendig’ om te vervoeren op een boda. Ze gaan de uitdaging graag aan. 

- matrassen, tafels, stoelen, zowat alles wat ze met wat touwtjes vast kunnen knopen.

- bouwmaterialen: van een mega ruit tot pvc buizen. 

Naast het brede scala van cargo wat op een boda gepropt wordt, gebeurt er ook genoeg in het verkeer en langs de weg wat je aandacht vraagt.

Tijdens het rijden op de boda heb je veel ‘dat ging net goed’ momenten en gek genoeg raak je daar heel snel aan gewend.   Een andere boda rijdt makkelijk zonder blikken of blozen tegen je aan. Sportief rijden ;)

Je ziet taxi bussen die tot de nok toe gevuld zijn met mensen en op het dak worden allerlei spullen en dieren vervoerd. Stichting wakker dier zou hier paars aan lopen. 

Ongeveer elke boda driver wilt graag je vriend zijn en op bezoek komen in Nederland. 

En als ik voor iedere keer ‘Muzungu, we go?!’ 1000 shilling kreeg...

Als je lang genoeg in Oeganda bent maak je geheid deze situatie mee. Je rijdt lekker op de boda en prompt stopt de man en jij begint direct uit te leggen dat je nog niet bent waar je zijn moet. Dan wordt het volgende gedaan; je wordt vriendelijk verzocht van de boda te stappen. Waarop de boda driver zelf ook afstapt en de boda op z’n kant legt. Jij bekijkt dit hele trafeel met groeiende verbazing en confusion. De boda wordt weer rechtop gezet, de tankdop gaat open, er wordt even flink in gerocheld, dan de boda even shaken en  we’re good to go. Een trucje om te onthouden de eerstvolgende keer dat je motor zonder benzine komt te staan ;) 

Ik kan nog onnoemlijk veel grappige maar ook trieste situaties beschrijven. Voor nu vind ik het wel weer prima :) Binnenkort een blog over de speciale lezing en de memorial hier in Oeganda. 

Warme groetjes uit Kampala