Celebratory drink

Vandaag was een enerverende dag. Een dag waar ik met 9 verschillende mensen heb gesproken bij Immigration (tijdens drie afzonderlijke bezoeken!), 6 verschillende ‘offices’ heb bezocht, een bezoekje aan de bank heb gedaan waar ik ook door de bureaucratische molen werd gehaald en het in totaal 7 uur heeft gekost om mijn student visa te bemachtigen. 

Het was een duidelijk geval van het kastje naar de muur gestuurd worden. En wat een happening! In Uganda geloven ze overduidelijk in werkverschaffing. Ze hadden een hoekje waar een corpulente meneer achter een bureau zat. Het enige wat op zijn bureau stond was een stempel. Je kunt natuurlijk raden wat zijn taak is...stempelen. Laten we alsjeblieft nooit klagen over de gang van zaken in Nederland. Het kan altijd erger🙈

Het mooie van deze dag is het resultaat. Yes, een happy ending. Ik kan nu zonder zorgen de komende maanden in Oeganda verblijven en volop genieten van de velddienst, de studies, de gemeente en mijn lieve vrienden. Dan vergeet je heel snel alle ergelijke situaties bij Immigration. 

Vanmorgen dronk ik mijn cappuccino met de gedachte ‘this could be my last cappuccino here in Uganda’. Vanavond drink ik mijn glas rode wijn met de gedachte ‘my time here in Uganda isn’t done, not even close’.