De eerste paar dagen

Vrijdag 5 oktober 2018 - schisoFrenic Friday

De eerste dag was een dag met tientallen emoties en gedachten. Help! Kan ik dit wel? Ja, natuurlijk! Leef ik straks in zo'n huis? Nee joh gek, ze zullen je niet in een vervallen houten hutje zetten. Zien alle buurten er zo uit? Geen idee, maar daar kun je nu niets mee. Kan ik deze hitte wel aan? Je bent nu moe van je reis, je zult ook daaraan wennen. Zijn er geen andere muzungus (lees: witte mensen). Vast wel, maar die verstoppen zich nu even. Kan ik het gestaar en geroep de komende maanden handelen? Waarschijnlijk niet, misschien ga ik me ook wel verstoppen zoals de rest van de muzungus En guys, this is the tip of the iceberg. Ik heb die vrijdag tot schisoFrenic Friday gedoopt. 

Zaterdag 6 oktober 2018 - Salvation Saterday

Zaterdag zouden Moses en Diana de hele dag in de velddienst gaan. Ze stelden voor dat ik een dagje zou rusten om van de reis bij te komen. Maar na al die schizofrene gedachten zag ik een dag alleen niet zo zitten, daarnaast wilde ik heel snel beginnen met het werk waarvoor ik de hele reis heb gemaakt. Zaterdagochtend werd mij een flink ontbijt aangeboden, bananen, watermeloen, pasta en bonen. Mijn ultiem Nederlandse maag was nog even niet ingesteld op een mega Oegandees ontbijt. Maar later begreep ik waarom ze zo'n ontbijt eten. Om naar de velddienstactie toe te gaan moesten we een flinke hike maken en aangezien we wat aan de late kant waren in een rap tempo. Ze noemen het hier heuvelachtig, maar ik durf het gerust bergachtig te noemen. Pfff wat was die helling stijl. Gelukkig ging Moses net zo zuchtend en puffend de berg op. Ik was al op toen we nog moesten beginnen met de velddienst. 

De velddienst was fantastisch. We spraken af bij het paleis van de Koning (één van de vele hier in Kampala) en vandaar uit liepen we de wijk binnen. Zo mooi als het paleis eruit zag zo armoedig was de wijk ernaast. Geiten en kippen lopen los op de stoffige rode zandwegen. Kinderen spelen met stokjes, onkruid of met een losse fietsband of zitten simpelweg op de grond voor zich uit te staren. Vuilnis ligt op straat of in de berm en vele huizen zijn deels van steen en de rest van hout of roestige metalen platen. Het was even slikken maar toen we eenmaal met ons eerste gesprek begonnen was mijn aandacht volledig op het gesprek gericht. Wat fantastisch om te zien dat velen zo'n honger hebben naar antwoorden. Een mevrouw liet ons binnen in haar compound (huis met een stenen omheining) en bracht twee krukjes buiten voor ons om op te zitten. Toen ik een Bijbeltekst wilde voorlezen liep ze naar binnen om pen en papier te pakken zodat ze het kon opschrijven. Zo fijn! Dit is maar één ervaring van die geweldige ochtend velddienst. Om 13:00h begon mijn lijf aan een shut down dus ging ik weer terug naar Diana&Moses' huis. Terwijl zij doorgingen met nabezoeken en studies tot 10uur 's avonds! Het is duidelijk, de behoefte hier is groot en wat is het een voorrecht dat ik hier mijn steentje in bij mag dragen.